नृसिंहावतारस्तोत्रं narasimhavtaar stotram
| नृसिंहावतारस्तोत्रं ॥ ॐ नमो भगवते गोविन्दाय ॥ |
| ब्रह्मा उवाचः |
| नतोऽस्म्यनंताय दुरन्तशक्तये विचित्रवीर्याय पवित्रकर्मणे । |
| विश्वस्य सर्गस्थितिसंयमान्गुणैः स्वलीलया संदधतेऽव्ययात्मने ॥ १ ॥ |
| श्रीरुद्र उवाच ॥ कोपकालो युगांतस्ते हतोऽयमसुरोऽल्पकः । |
| तस्सुतं पाह्यु पसृतं भक्तं ते भक्तवत्सल ॥ २ ॥ |
| ॥ इन्द्र उवाच ॥ |
| प्रत्यानीताः परम भवता त्रायता नः स्वभागा दैत्याक्रान्तं ह्रदयकमलं त्वद्गृहं प्रत्यबोधि । |
| कालग्रस्तं कियदिदमहो नाथ शुश्रूषतां ते मुक्तिस्तेषां नहि बहुमता नारसिंहापरैः किम् ॥ ३ ॥ |
| ॥ ऋषय ऊचुः ॥ |
| त्वं नस्तपः परममात्थ यदात्मतेजो येनेदमादिपुरुषात्मगतं ससर्ज ॥ |
| तद्विप्रलुप्तममुनाद्य शरण्यपाल रक्षागृहीतवपुषा पुनरन्वमंस्थाः ॥ ४ ॥ |
॥ पितर ऊचुः ॥ |
| श्राद्धानि नोऽधिबुभुजे प्रसभं तनूजैर्दत्तानि तीर्थसमयेऽपिबत्तिलाम्बु । |
| तस्योदरान्नखविदीर्णवपाद्य आर्च्छत्तस्मै नमो नृहरयेऽखिलधर्मगोप्त्रे ॥ ५ ॥ |
॥ सिद्धा उचुः ॥ |
| यो नो गतिं योगसिद्धामसाधुरहार्षीद्योगतपोबलेन । |
| नानादर्प तं नखैर्निर्ददार तस्मै तुभ्यं प्रणताः स्मो नृसिंह ॥ ६ ॥ |
॥ विद्याधरा ऊचुः ॥ |
| विद्यां पृथग्धारणयाऽनुराद्धां न्यषेधदज्ञो बलवीर्यदृप्तः । |
| स येन संख्ये पशुवद्धतस्तं मायानृसिंहं प्रणताः स्म नित्यम् ॥ ७ ॥ |
॥ नागा ऊचुः ॥ |
| येन पापेन रत्नानि स्त्रीरत्नानि ह्रतानि नः । |
| तद्वक्षःपाटनेनासां दत्तानन्द नमोऽस्तु ते ॥ ८ ॥ |
॥ मनव ऊचुः ॥ |
| मनवो वयं तव निदेशकारिणो दितिजेन देव परिभूतसेतवः । |
| भवत खलः स उपसंह्रतः प्रभो करवाम ते किमनुशाधि किंकरान् ॥ ९ ॥ |
॥ प्रजापतय ऊचुः ॥ |
| प्रजेशा वयं ते परेशाभिसृष्टा न येन प्रजा वै सृजामो निषिद्धाः । |
| स एष त्वया भिन्नवक्षा नु शेते जगन्मंगलं सत्त्वमूर्तेऽवतारः ॥ १० ॥ |
॥ गन्धर्वा ऊचुः ॥ |
| वयं विभो ते नटनाट्यगायका येनात्मसाद्वीर्यबलौजसा कृताः । |
| स एषा नीतो भवता दशामिमां किमुत्पथस्थः कुशलाय कल्पते ॥ ११ ॥ |
॥ चारणा ऊचुः ॥ |
| हरे तवांघ्रिपङकजं भवापवर्गमाश्रिताः । |
| यदेष साधुह्रच्छयस्त्वयाऽसुरः समापितः ॥ १२ ॥ |
॥यक्ष: ऊचुः ॥ |
| वयमनुचरमुख्याः कर्मभिस्ते मनोज्ञैस्त इह दितिसुतेन प्रापिता वाहकत्वम् । |
| स तु जनपरितापं तत्कृतं जानता ते नरहर उपनीतः पंचतां पंचविंश ॥ १३ ॥ |
॥ किंपुरुषा ऊचुः ॥ |
| वयं किंपुरुषास्त्वं तु महापुरुष ईश्वरः । |
| अयं कुपुरुषो नष्टो धिक्कृतः साधुभिर्यदा ॥ १४ ॥ |
॥ वैतालिका ऊचुः ॥ |
| सभासु सत्रेषु तवामलं यशो गीत्वा सपर्यां महतीं लभामहे । |
| यस्तां व्यनैषीद् भृशमेष दुर्जनो दिष्ट्या हतस्ते भगवन्यथामहः ॥ १५ ॥ |
॥ किन्नराः ऊचुः ॥ |
| वयमीश किन्नर गणास्तवानुगा दितिजेन विष्टिममुनाऽनुकारिताः । |
| भवता हरे सवृजिनोऽवसादितो नरसिंह नाथ विभवाय नो भव ॥ १६ ॥ |
॥ विष्णुपार्षदा:ऊचुः ॥ |
| अद्वैतद्धरिनररूपमद्भुतं ते दृष्टं नः शरणद सर्वलोकशर्म । |
| सोऽयं ते विधिकर ईश विप्रशप्तस्तस्येदं निधनमनुग्रहाय विद्मः ॥ १७ ॥ |
॥ इति श्रीमद्भागवत पुराणे नृसिंहावतारस्तोत्रं संपूर्णम् ॥ |
टिप्पणियाँ